Stop de verschillende verhalen over Daiquiri in een cocktailshaker, je komt op één constante uit: De daiquiri werd uit noodzaak gemaakt uit rantsoen!

Het enige wat goed bleef op een schip in warme wateren (namelijk nabij Cuba) waren limoenen, rum en rietsuiker.

Op op alles is op. Of toch niet?

De naam Daiquiri is vernoemd naar een strand nabij Santiago de Cuba en die van een ijzermijn op het gebied. Het is aan wal en op zee dat de Daiquiri ontstond.

Aan wal zou de godendrank uitgevonden worden als traktatie voor een ingenieur die de ijzermijn kwam bezoeken. In de plaatselijke Venusbar gooide Jennings S. Cox limoenen, rum en rietsuiker in de mix.

Hij koos voor lokaal gestookte rum, want de gin was nu eenmaal op... Een 'Rum Sour' werd geboren. Rum Sour of, jawel, Daiquirí. Een geschiktere naam, zo vond de ingenieur, voor deze verfijnde en heerlijke cocktail.

Is het nu cocktail, medicijn of een mengeling daarvan?

Hierover zou je kunnen twijfelen. De Britse marine begon in de achttiende eeuw met het verstrekken van limoensap aan de matrozen om scheurbuik tegen te gaan.

Na een tijdje gingen de zeelieden het limoensap door hun dagelijkse portie rum mengen. Dat verteerde beter.

De mix werd eind achttiende eeuw opgepikt door de Amerikaanse cavalerie. Ze noemden het drankje naar het Cubaanse kustplaatsje waar ze aan land gingen.

Ze begrepen dat het delicieuze drankje geen genezende werking heeft, maar wel heer erg lekker is.

Een nieuwe cocktail was geboren!